สุภาษิตพระร่วง เป็นสุภาษิตคำสอนเก่าแก่ที่สุดของไทย ที่ปรากฏหลักฐานเป็นลายลักษณ์อักษร เชื่อว่าเป็นวรรณคดีแต่งขึ้นในสมัยสุโขทัย คำสอนบางบทในสุภาษิตพระร่วง มีปรากฏอยู่ในวรรณคดีสมัยอยุธยาตอนต้น เช่น เรื่อง ลิลิตพระลอ ก่อนที่พระลอจะเดินทางไปเมืองพระเพื่อนพระแพง พระนางบุญเหลือทรงสอนพระลอว่า “ทีจะกันกันจงมั่น ทีจะคั้นคั้นจงเป็นกล” ซึ่งตรงกับคำสอนในสุภาษิตพระร่วงที่ว่า “ผิจะจับจับจงมั่น ผิจะคั้นคั้นจงตาย”
สุภาษิตพระร่วงแต่งด้วยคำประพันธ์ชนิด ร่ายสุภาพ วรรคละ ๔ - ๘ คำ และจบด้วยโคลงสองสุภาพ เช่น “หน้าศึกอย่านอนใจ” “ที่สุ้มเสือจงประหยัด” “ระบือระบิลอย่าฟังคำ” “จงยลเยี่ยงสัมฤทธิ์แตกมิเสีย”
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น