คุณค่าของสุภาษิตพระร่วง

๑. คุณค่าทางด้านวรรณศิลป์ 

      สุภาษิตพระร่วง เป็นสุภาษิตที่มีความไพเราะ เพราะมีสัมผัสคล้องระหว่างวรรค ภายในวรรคมีการเล่นเสียงสัมผัสพยัญชนะ เสียง สัมผัสสระและการเล่นคำ 

 - ความไพเราะเกิดจากการสัมผัสระหว่างวรรคทุกวรรค  เช่น
              ปลูกไมตรีอย่ารู้ร้าง                      สร้างกุศลอย่ารู้โรย           อย่าโดยคำคนพลอด           เข็นเรือทอดกลางถนน  
              คำที่สัมผัสกัน  ได้แก่  ร้าง - สร้าง,  โรย - โดย,  พลอด  - ทอด
           - ความไพเราะที่เกิดจากเสียงสัมผัสพยัญชนะภายในวรรค
              เช่น       เผ้าแผ่นภพสุโขทัย        เข็นเรือทอดทางถนน       ช้างไล่แล่นเลี่ยงหลบ 
           -  ความไพเราะที่เกิดจากการเล่นซ้ำคำ  เช่น
              ปางมีชอบท่านช่วย                      ปางป่วยท่านชิงชัง
              อย่ารักเหากว่าผม อย่ารักลมกว่าน้ำ  อย่ารักถ้ำกว่าเรือน         อย่ารักเดือนกว่าตะวัน 
๒.  คุณค่าด้านสังคม
           เป็นวรรณกรรมเรื่องแรกของไทย    ทำหน้าที่ปลูกฝังจริยธรรมให้แก่คนในสังคม  สะท้อนให้เห็นสภาพของสังคมไทย    (หลายชนชั้นอยู่รวมกัน - พระมหากษัตริย์ ขุนนาง ประชาชน)  นอกจากนี้ยังมีการเคารพผู้อาวุโส  ครูอาจารย์  สอนให้คนไม่ทำร้ายกัน  ช่วยเหลือกัน อยู่ด้วยกันอย่างปกติสุข